“ASO ma ning roa muyu rara gincu?” ning sada bayo ma. On dabo baen na song kecek mon. Sai bahat carito.
“Na momo-momo ma jolo dongan parsapaan,” ning si Sangkot. “On ma godang ni arga ni dahanon, i muse dope pikirkonon niba.”
“Bo inda soni dabo, Katua. On kaji hakikat do on. Tai incogot na puaso ma,” ning bayo i muse.
Oih, na loja madai, ning roa si Sangkot.
“Jawab bo, Paet. Paet baen alusna.”
Goar na pe si Paet. Jabat bangkit na ijujung nia, naso porlu do sia halak. I pajuguk si Paet ni jolo ni bayoi. Ro pe halak mangido kopi, inda ra ia. Apalagi muse mantong tes paet. Anggo na hum tes paet do, ma dao tu do homu tu lopo on, ning sa ma. I bagas muyu pe adong dei.
“Jadi, Ompung,” ning si Paet. “Na mar gincu i dabo setan dei. Baen setan antong ngon api ibaen, ima so na rara ibaen gincu. So pas warna ni setan.”
“On pentong gaji do ubege on,” ning si Tapa. Laos ipadonoksa muse.
“Adope, Tapa,” ning si Sangkot. “Dalan na mon pala giot rintik iba.”
“Baen karejo ni setan mantong na margincu, anso inda tola marhias-hias iba,” ning si Paet.
“Olo hodar baen lopo mon da. So sada ho ison,” ning si Sangkot. Laos itariksa sigaret na rara bungkus na.
“Hope na rara do uida sigaretmu,” ning si Paet. “Na marhias juo dei.”
BACA JUGA;
“Bo, anggo au ba, angkon na marhias do. Hum ida halak sigaret niba bulus deges ida ia. Tai ima so au ipili angkangmu. Ligi homu si Tapa. Sigaretna pe pusuk do. Madiar mada bujing-bujing donok.”
Baut doma si Paet. Laos mangkair muse mantong sude.
“On mada taringot ni gincu on. So ibege homu,” ning bayo i muse.
“Inda ubege,” ning si Sangkot.
“Olo anggo ho nangkon bege,” ning bayo i. “Na jolo dabo di maso Orde Baru, tai angkon na gorsing sude. Cet ni jambatan pe angkon na gorsing. Jadi, di kampung ni angkangmu, anggo giot mangida na rara iba, angkon na iligi doma bibir ni angkangmu. Ia doma sada ia na adong na rara na.”
Laos mangkair mantong da sude. Dohot si Sangkot pe mangkair.
“Ima so upili angkangmu,” ning bayo i. “Na nidamu dontong, unjung nanga idaho mela lepen ni angkangmu.”
“Olo, sangajo,” ning si Paet mondok-ondok. Patut do, ning roa nia sajo. Pupu ipa donok ia panganon tu ompui. Pupu ipangan ompui. Anggo on talpak ma naron pambayaran ni ompui on. Ma i sambat si Paet.
“Jadi, Ompung, pade do nanga iligi ompung mangan pe opunta adaboru lek likek lepan na?”
“Bo, pado unik iparapuskon ia gincu nia, inda nanga songon aha ida hoi?”
Laos tata ma sude.
Mangkuling muse ma si Sangkot. “Jadi le, Ompung, aso ma najolo pala jat punten niba ibaen na rara. Tai so deges nangkin ningkomu ibaen na rara. Na jat do?”
“Ala, guru on pe dabo na ra dei manguman-umani. Na ubaen narara punten ni ni anakmu. So deges ilalaho dirimu, ning gurui ma. Ido maksud ni i. Deges do dabo anak ni bayoi, tai inda tarpature ia sikolana.”
Mondok-ondok muse si Tapa. On bayo on, na momoan on pade ida ia sude. Ima so mate na ilala ia tu jagal pocal i.
“Au da lek angkon bulung pisang na poso do ulala na tagi ligi on,” ning si Matnur ngon bariba. Jado, on dabo na lain muse ma maksud ni on. Tai i muse antong warna ni partai nia. “Ima so ita baeni pambungkus ni indahan. Bulung na poso, nauli bulung. Adong dope nanga na hum deges pado bujing-bujing.”
“Ilala, carito parte muse ma,” ning si Sangkot.
Mikim-mikim soni si Matnur.
“Ibaen dei partai niba. Ima so marbagas iba,” ning si Paet. “Partai Rumah Tangga goarna. Rap sajo iba tu jae tu julu.”
“Olo. Patut do do ho sajo mangombus inggung-inggung,” ning si Sangkot. Laos mangkair muse ma sude. (*)
